Artikel 6:231 onder a BW schreef:algemene voorwaarden: een of meer bedingen die zijn opgesteld teneinde in een aantal overeenkomsten te worden opgenomen, met uitzondering van bedingen die de kern van de prestaties aangeven, voor zover deze laatstgenoemde bedingen duidelijk en begrijpelijk zijn geformuleerd.
Naar vaste rechtspraak moet het begrip kernbeding zo beperkt mogelijk worden uitgelegd. Bij een consumentenkoop zijn de volgende bedingen kernbedingen: wat er geleverd moet worden, hoeveel daarvan geleverd moet worden en wat daarvoor betaald moet worden. Alle andere bedingen zijn algemene voorwaarden.
TK, 1983/1984, 16983, nr. 5, p. 7 schreef:De commissie vroeg of het mogelijk is in de wet met zoveel woorden tot uitdrukking te brengen dat onder het begrip algemene voorwaarden zowel een samenstel van bedingen als een enkel beding begrepen is. Hiertoe zijn wij gaarne bereid. Te dien einde zijn in de eerste volzin van artikel 1, na de dubbele punt, de woorden «één of meer» ingevoegd. Wijziging van andere zinswendingen, zoals «een beding» in «algemene voorwaarde» of «bepaalde bedingen» in «bepaalde algemene voorwaarden» schijnt ons niet noodzakelijk; in verband met de omschrijving van artikel 1 kunnen zij niet tot misverstand leiden.
(bron)
Bij de invoering van deze wet heeft de wetgever uitdrukkelijk de term één of meer opgenomen. De bedoeling was om hiermee expliciet duidelijk te maken dat de term algemene voorwaarden zowel sloeg op het geheel van voorwaarden als een individuele voorwaarde.
TK, 1998/1999, 26470, nr. 5, p. 1 schreef:Als voorbeeld kan worden genoemd dat de richtlijn niet geldt voor bedingen waarover is onderhandeld, terwijl de Nederlandse regeling daarvoor wel geldt, zodat in Nederland het niet mogelijk zal zijn het dwingende regime voor algemene voorwaarden te ontwijken door te pretenderen dat over een of meer bedingen van die voorwaarden afzonderlijk is onderhandeld. Het is immers niet moeilijk in de voorwaarden variaties aan te brengen, eventueel verbonden aan prijsverschillen, en de consument daartussen mondeling te laten kiezen.
En bij de implementatie van de richtlijn Oneerlijke bedingen heeft de regering nog eens duidelijk gemaakt dat je niet onder het wettelijke regiem uit kon komen door over twee varianten van algemene voorwaarden te onderhandelen. Het is dus niet mogelijk om onder de wet uit te komen door twee verschillende betalingsmogelijkheden te geven, daaraan twee verschillende voorwaarden te hangen en een variatie in prijs aan te brengen.